BIOGRAFIE
"Mathilde, dat is een stem van één uit een miljoen… Ze is een kunstenares, die vrouw!"
...aldus een geroerde Toon Hermans na het zien van de videoclip die zij met Erwin Olaf maakte bij haar versie van 'De appels op de Tafelsprei' met het Metropole Orkest.
Mathilde Santing behoort al 45 jaar tot de beste zangeressen van ons land. Kenmerkend is haar eigenzinnigheid: wars van commercie volgt zij haar eigen weg, wat leidt tot een kleurrijk en veelzijdig oeuvre.
Het prille begin was in 1980, door haar solo-optredens met een ELKA Wilgamat begeleiding machine werd ze uitgenodigd om voor tv en radio op te komen treden. In 1981 maakte ze haar televisiedebuut bij het veelbekeken “Sonja op Maandag”, dat het begin van haar kenmerkende carrière markeert.
Tot haar totale oeuvre behoren 20 albums, de allereerste B.V. Popprijs, drie Edisons, een Gouden Harp en de MeerJazz-prijs. Tijdloze hits als Wonderful Life en Beautiful People staan bij velen in het muzikale geheugen gegrift. Ze speelde in twee musicals, en haar vertolking van Inspiratie uit Joe - de Musical klinkt nog altijd even betoverend. Als Glinda schitterde zij in The Wiz met het lied Geloof in jezelf.
Haar veelzijdigheid komt ook tot uiting in bijzondere samenwerkingen: met Astrid Seriese en Julya L'oko won ze het Knokke festival en deed ze zeven jaar later samen met hen “The Good Thing”. De “Sprookjes van GRIP” met danseres Anne Affourtit en decor van Erwin Olaf. Ook met Erwin nam ze twee clips op voor “Een Nieuwe Jas” voor Bello van Annie M.G. Schmidt en Appels op de Tafelsprei van Toon Hermans. Ze deed een tournee met het Nederlands Fluitorkest en tourde met Frank Boeijen.
Tijdloos is het eigen werk op haar albums evenals haar samenwerkingen met het Metropole Orkest waardoor “Vaderland” (Frank Boeijen), “De Laatste Wagen” (Henk Elsink), “Hoe Dikwijls” (Herman Van Veen) en “Domino” (vertaling Martine Bijl van “Chain Reaction” van Diana Ross) die verrassend mooie nieuwe versies kregen; gearrangeerd door Sebastiaan Koolhoven.
Ze staat bekend als een voortreffelijk muzikant, bandleider en speelt samen met musici die gezien worden als de beste in hun vak. Dit wordt onder meer belicht in de twee documentaires die over haar zijn gemaakt: in “Het Uur van de Wolf” van de VPRO door Bram van Splunteren en “Ze gaat naar New York” van Brigit Hillenius, over het jazz zingen met musici in New York.
Als hoofdvak-docente Zang op de conservatoria van Arnhem en Amsterdam maakte zij zich sterk voor het doorgeven van haar ervaring aan de volgende generatie; ze is tenslotte gespecialiseerd in podiumpresentatie, studio-opnames en kent álle facetten die horen bij 'het vak'.
Meermaals zette zij zich in voor goede doelen. Ze verleende haar medewerking aan de Nationale actie voor Rwanda, werkte mee aan de single voor de slachtoffers van de gijzeling in Beslan en de slachtoffers van de tsunami in Thailand. Ook gaf ze benefietconcerten voor o.a. Stop Aids Now. Mathilde werd in 2007 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau.
In 2019 gaf ze haar voorlopige laatste concert in het Concertgebouw en had ze welbewust een pauze ingelast. Door Covid en de zorg voor haar moeder werd de pauze bijna een afscheid.
